Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης

"Φαίνεται ότι η ανοχή σύντομα θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε ο ευφυής θα απαγορεύεται  να σκέπτεται, επειδή ταπεινώνει τα αισθήματα του βλακός" -ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΟΥΛΚΑΚΩΦ 1891-1940

    Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε σχηματίσει εικόνα για αυτά που υποφέρει η ανθρωπότητα από το ξέσπασμα της πανδημίας (με ή χωρίς εισαγωγικά δεν έχει σημασία). Οι δυο βασικές ομάδες αποτελούνται από αυτούς που εμπιστεύονται την επιστήμη και οι σκεπτικιστές. Και στις δύο ομάδες υπάρχουν ακραίες σκέψεις αλλά ως συνήθως η αλήθεια είναι πάντα κάπου στην μέση. 

    Προσωπικά μου αρέσει να αναλύω και να κρίνω κοιτώντας την ευρύτερη εικόνα και γι αυτό έχω διενέξεις πολλές φορές με συνανθρώπους μου που έχουν πάρει διαζύγιο με την λογική. Όμως είναι δυσβάσταχτο αυτό όταν συμβαίνει και αφορά αγαπημένα μας άτομα, της οικογένειας ή του στενού φιλικού περιβάλλοντος. Πώς μπορείς να μείνεις αμέτοχος όταν βλέπεις να παίρνουν αποφάσεις ζωής για τους ίδιους και τα παιδιά τους ελαφρά τη καρδία; Πώς μπορείς να πείσεις κάποιον έστω να ακούσει την άποψη σου όταν είναι πλημυρισμένος από τον φόβο και δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι δυνατόν να ενδιαφέρεται για την υγεία του η εξουσία (που σημειωτέον στην Ελλάδα βιώνουμε πάνω από 10 χρόνια μνημονίου και εξοντωτικών απάνθρωπων μέτρων) και όχι εσύ ο αδερφός του, το παιδί του, το εγγόνι του; Μπορείς να τους αφήσεις στην τύχη τους και στις συνέπειες των επιλογών τους αφού σε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας πέφτεις σε τοίχο; Η ελεύθερη βούληση είναι το υπέρτατο δώρο από τον Δημιουργό και καθένας μας πρέπει να σέβεται τις αποφάσεις του άλλου. Όμως οφείλουμε να καταθέσουμε τις απόψεις μας και να γίνουμε αρωγοί στην προστασία του συνανθρώπου μας;

    Σε μια ευνομούμεμη κοινωνία θα έπρεπε να υπάρχει ελευθερία του λόγου όμως τον τελευταίο χρόνο η λογκρισία που υφίστανται επιστήμονες με διαφορετική άποψη από τη επίσημη γραμμή θα έπρεπε τουλάχιστον να τους προβληματίσει. 

    Γιατί θα έπρεπε η κυβέρνηση να πληρώσει τα ΜΜΕ για να κάνουν αυτό που θεωρητικά είναι η δουλειά τους, δηλαδή αντικειμενική ενημέρωση; Γιατί στερούν την ελεύθερη έκφραση σε Νομπελίστες της Επιστήμης όπως ο διάσημος ιολόγος Λυκ Μοντανιέ; Γιατί φιμώνουν γιατρούς διεθνούς φήμης όπως ο Δρ. Σουκαρίτ Μπακτί, ή ο Δρ Μάικλ Γίντον (πρώην αντιπρόεδρος της Φάιζερ και επικεφαλής της επιστημονικής της ομάδας) ή οι δικοί μας Δρ. Ιωαννίδης & Δρ. Δημ. Ποντίκας, Δρ. Μαριάννα Ευαγγέλου και τόσοι άλλοι; Στα ίδια πανεπιστήμια δεν σπούδασαν; Τις ίδιες αρχές της Ιατρικής Επιστήμης δεν διδάχθησαν; Γιατί υπάρχει τέτοια τεράστια διαφορά απόψεων; Κρύβονται άλλα συμφέροντα πίσω από τα αφηγήματα των δύο πλευρών; Στο κάτω κάτω καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. 

    Όλα αυτά είναι ερωτήματα που ο μέσος άνθρωπος δεν θέλει να κάνει στον εαυτό του όπως οφείλει. Το πρόβλημα ενισχύεται από την μεγαλύτερη αδυναμία του ανθρώπου: την μετα-νόηση. Είναι τρομερά δύσκολο για τον σύγχρονο άνθρωπο, γαλουχημένο με τον δυτικό τρόπο σκέψης, να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος. Να μετανοήσει και να μετανοιώσει. Αυτές οι δύο λέξεις παρόλο που έχουν ομοιότητες έχουν μια σημαντική διαφορά: η πρώτη έχει ως δεύτερο συνθετικό την νόηση ενώ η δεύτερη το (συν-)αίσθημα. Για να μπορέσει κάποιος άνθρωπος να κάνει την υπέρβαση πρέπει να έχει αρμονία στο νου και στην καρδιά.

    Σε προηγούμενες αναρτήσεις έχω μιλήσει για τον παραλογισμό που βιώνει η παγκόσμια κοινωνία με κέντρο τον πολιτικώς ορθό λόγο και άλλους ύποπτους νεωτερισμούς. Πολλοί έχουν παρασυρθεί σε αυτό το αφήγημα ακούγοντας ΜΟΝΟ την καρδιά τους: "όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να αυτοπροσδιορίζονται", "όλοι είμαστε ίσοι", "η μητέρα φύση πάνω απ΄όλα" και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

    Όλα τα έμβια όντα όπως ορίζονται στο μονοκατευθυντήριο γραμμικό χρονικό συνεχές έχουν μια ατελή λειτουργία απ' όπου αντλούν ερεθίσματα από το περιβάλλον και πορεύονται σε αυτό. Ονομάζεται εμπειρία. Είναι ατελής όμως γιατί είναι κακιά δασκάλα αφού πρώτα σε βάζει να δώσεις εξετάσεις και μετά σε διδάσκει. Η νόηση αντλεί από την μνήμη προηγούμενες εμπειρίες ώστε να ληφθεί η βέλτιστη απόφαση για κάθε πρόβλημα που προκύπτει. 

     Η ελληνική γλώσσα είναι ένα πολύτιμο δώρο και όλοι όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές είναι τυχεροί όπου καταλαβαίνουν στην μητρική τους γλώσσα έννοιες όπως μετα-νόηση και ανα-θεώρηση καθώς και τις διαφορές τους. Κάθε πρόθεση προσδίδει κάτι στο ουσιαστικό ή το ρήμα που την ακολουθεί:

•   Η πρόθεση μετα- υποδεικνύει ενέργεια σε δεύτερο χρόνο. 
•    Η πρόθεση κατα- υποδεικνύει συνειδητή πράξη. 
•    Η πρόθεση παρα- υποδεικνύει υποκατάσταση, αλλοίωση

  Παρόλο λοιπόν που υφίσταται η λέξη "κατανόηση" δεν υπάρχει κάποια με την πρόθεση "κατα-" και την λέξη "αίσθηση" ή το ρήμα "νοιώθω". Γιατί η αίσθηση δεν είναι συνειδητή πράξη. 

    Οι άνθρωποι λοιπόν που δεν μετανοιώνουν δεν ακούνε την καρδιά τους. Και αυτό είναι πιο τραγικό από το να μετανοήσουν. Γιατί δεν αισθάνονται πως έχουν κάνει κάτι λάθος.

    Όσο λυπηρό και να ακούγεται αυτή τη στιγμή έχουν δημιουργηθεί δύο κόσμοι και δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να συνυπάρξουν. 

    Γιατί στον νέο, απαιτητικό κόσμο θα παραμείνουν μόνο αυτοί που έχουν ισορροπία μυαλού και καρδιάς.

    *Η ρήση "Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης" αυτή προέρχεται από τον αρχαίο Τροιζήνιο βασιλιά Πιτθέα, παππού  του Θησέα, ο οποίος εθεωρείτο αδέκαστος δικαστής.